ilköğretimde gelecek vadedip lisede sıçıp batırmak

teşekkür ve takdir belgelerinin havada uçuştuğu ilk/orta öğretim performası ile ailesinin umudu, can simidi, yüzakı haline gelen istikbali parlak talebenin liseye geçince yerinde sayıp mala bağlaması, tercihini haytalık ve tembellik rutininden yana kullanarak arka sıraların hayalet öğrencilerinden birine dönüşmesi ve nihayetinde sıradan, silik bir tipleme olup çıkması fiyaskosu.

ne oldu aga bize

İsterseniz ilkokul, isterseniz lise, isterseniz üniversitede gelecek vadedin iş hayatında dümdüz sıradan bir insan olacaksınız

o okulu değiştirmeyecektik usta. her şey orda bitti.

10. Sınıftan sonra bir şeyler oldu toparlayamadım.

Kişiye göre zekanın da bir sınırı var. Gelecek vaat eden gencin de sınırı oradaymış demek ki. Okumayı hızlı öğrenmesi çarpım tablosunda fişek olması ve problemleri şak diye çözmesi onu yaşına göre zeki biri yapsa da kapasitesi onu belli bir yaştan sonra sıralamada gerilemesine sebep olmuştur. Ancak şöyle bir şey var. Eğer zekayı bir meslek edinme aracı olarak görüyorsak bu çok yanlış. Çünkü ortalama bir zekayla yapılamayacak bir meslek neredeyse yok. Üniversite sınavı ayrı bir saçmalık tamam zeki olmayan biri aşırı çalışkan da değilse orada başarılı olamayabilir ama sonrasında dediğim gibi ortalama bir zekaya sahip olmak neredeyse her meslek için gayet de yeterlidir.

İlkokul'da ortanın biraz üstü iyiye yakın bir öğrenciydim takdir ve sayıca daha çok teşekkür belgem var.Lisede hafif bir düşüş oldu ama lise 2'den sonra yükseliş oldu 12.sınıfta teşekkür var ama üniversitede acısını çıkarttım desem yeridir 4 senede sadece 1 tane alttan ders bıraktım o da zaten ortak dersti bölüm dersim değildi onur derecesiyle bitirdim bölümü.

(bkz: lisede gelecek vadedip üniversitede sıçıp batırmak)